İzmir’in Balçova ilçesinde oturan serebral palsi hastası 49 yaşındaki Duyma Yılmazgil, burnunun ucuyla tabletin ekranına dokunarak yazdığı “Sevginin Gücü” ünlü çocuk kitabını tamamladı.
Doğum sırasında beyninin oksijensiz kalması dolayısıyla serebral palsi hastası olan Sema Yılmazgil, Eskişehir’birlikte başlayan hayat mücadelesini İzmir’dahi bakıcılarının yardımıyla sürdürüyor.
Eskişehir’üstelik Porsuk İlkokuluna annesinin tekerli sandalyeyle götürdüğü Yılmazgil, tedavisi amacıyla 2000 yılında taşındıkları İzmir’bile kemiksiz tedrisat ortaokul ve lise eğitimlerini tamamladı.
Lisenin arkası sıra 2010’da Rum Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Sosyoloji Bölümü’nü kazanan Duyma Yılmazgil, o dönüş bakıcısının hayatını kaybetmesi konusunda okula devam edemedi.
Ellerini ve ayaklarını kullanamadığı için tekerlekli sandalyeye merbut hayatiyetli Yılmazgil, yekpare gününü evde mektup okuyarak geçirmeye başladı.
Evde kaldığı süre ortamında çocuk tiyatrosu yazan ve karikatür çizen Sema Yılmazgil, sunma şişman hayali olan aynı çocuk kitabını çıkarabilmek üzere harekete geçti.
Hastalığının nöbet açtığı kasılmalar dolayısıyla hemen burnunu kullanabilen Yılmazgil, burnunun ucuyla dokunduğu tabletin ekranında değme harfi güçlükle yazarak “Sevginin Gücü” ünlü kitabını yaklaşık 2 yılda tamamladı.
Belediyenin desteğiyle kitabını bastırmaya hazırlanıyor
Yılmazgil, engelli “Rüya” ile arkadaşı “Oya”nın üstesinden geldikleri zorlukları anlattığı 63 sayfalık çocuk kitabını, Balçova Belediyesinin desteğiyle bastırmaya hazırlanıyor.
Çok sayıda insana hikayelerini ulaştırabilmek amacıyla müzahir arayışına başlayan Yılmazgil, zat parasını kazanabilmek amacıyla esasen burnunu kullanarak uzaktan elektronik beyin, tablet yahut telefonla çalışabileceği ayrımsız hisse senedi bulmak istiyor.
Balçova’daki bire bir apartmanın temel taşı katında, 88 yaşındaki annesi Müzeyyen Yılmazgil, gün ile akşam çalışan 2 ayrı bakıcısıyla cıvıl cıvıl Duyma Yılmazgil, AA muhabirine, yaşadıklarını ve hedeflerini abece aracılığıyla anlattı.
Çok üzüldüğü ve depresyona girdiği zamanlar olduğunu belirten Yılmazgil, esasen dahi çalışmaktan vazgeçmediğini tabir etti.
Yılmazgil, sakat fert adına yaşamanın ve hayatta kalmanın yollarını aradığını vurgulayarak, şunları kaydetti:
“1997-2000 ve 2003 yıllarında TRT’nin düzenlediği radyo bala tiyatrosu yarışmasına, kollarımın kaslarındaki kasılmalarımdan ortalık burnumla elektronik daktilomla yazdığım radyo tiyatrolarım ile katıldım ancak tıpkısı basamak alamadım. Daha bilahare İzmir Büyükşehir Belediyesinin düzenlediği engelliler mevzulu taslak yarışmasında mansiyon ödülü aldım. Karikatürümü elektronik daktilomla çizdim ve şimdi bile yavru hikayeleri yazıyorum. Tıpkı özürlü kendisine kişi paramı yutmak zorundayım. O yüzden aynı yerden ahzetmek istiyorum.”
Asıl Bezenmiş Yılmazgil ise daha çok haddinden fazla yaşlandığını, bu nedenle kızının geleceği üzere endişelendiğini belirtti.
Kızının temas cins zorluğa rağmen güç sevincini on paralık kaybetmediğini anlatan Süslü Yılmazgil, Duyma’nın mutluluğu adalet ettiğine, liyakatli aynı edip olacağına inandığını sözlerine ekledi.
