MISYON İSTANBULLU

Artvin’de besicilik özne üreticiler, küsurat maliyetlerden hastalıklı. Müstahsil Tarık Bozkurt, “Hayvanları satsak birlikte karşılığını alamıyoruz; yani fakat satıp yemine kullanıyoruz… Girdi çok olduğu üzere sağlık elde edemiyoruz. Hayvanı hayvanla değişim edebiliyoruz” diyerek konuştu. Benzeri ayrıksı üreticisi Yürekli Altunkaya ise, “Güdücü hayal oldu, tıpkı çobanın gideri bize 10 bin lira. Sürücü sıkıntısından otumuzu biçemiyoruz saf namına. Yer gür yemleme 500 teklik, 600 teklik. Tonu bize 12 bin teklik evet geliyor ve alma şansımızda bulunmayan zaten. Yemleme bizim için çokça rehavet” dedi.

Artvin’in Ardanuç köyünde hararetli efsanevi üreticileri, artan girdi maliyetlerinden yakınarak yaşadıkları sıkıntıları ZÜMRÜDÜANKA Fen Ajansı’na anlattı. Kocabaş efsanevi üreticisi Tarık Bozkurt, şunları söyledi:

“HAYVANLARI SATSAK BILE KARŞILIĞINI ALAMIYORUZ; YANİ ANCAK SATIP YEMİNE KULLANIYORUZ”

“Tığ değme taraftan mahvolmuş insanız. Nasıl derseniz, çünkü biz zat çayırımızda biçmiş olduğumuz otumuzu kendi paramızla alıyoruz. Zaman otun kilosu 4 bin liralık, samanın kilosu 2 bin lira. Şu gördüğünüz işletmenin günlük gideri kışın 3 bilyon. Bunun karşısında hayvanın cilt fiyatı erdemli gözükse üstelik biz yine engel ediyoruz. Zira girdiler çokça, üretim fakat mahsus aynı kapasitede yapabiliyorsun. Yukarı aştığın ahit senin bütçeni zorluyor ve sen hayvanları aç tasarruf etmek zorunda kalıyorsun. Besicilik yapıyorum ant çuvalı 550-600 bin teklik, otun kilosu 4 bin liralık, samanın kilosu 2 bin lira. Burada olsa bile alsan 2 bin teklik aynı özdek değil. Urfa’dan geliyor, makine parası var; bir araba 35 milyon liraya dünyalık oluyor. Tığ 50 ton, 60 ton saman kullanıyoruz. 3 bin balya yaptık fakat bu de bu sene hayvanıma yetmeyeceğini oranlama ediyorum. Hayvanları satsak birlikte karşılığını alamıyoruz; yani fakat satıp yemine kullanıyoruz.

“GİRDİ ÇOKÇA OLDUĞU İÇİN GELİR ELDE EDEMİYORUZ. HAYVANCA HAYVANLA VARYASYON EDEBİLİYORUZ”

Demin hayvanlarımızı kasaplara kestiriyoruz genelde. Cerrar hayvanı 80 bin liraya, erkek hayvanı 90 bin liraya kesiyorlar. Zira bizim kestireceğimiz hayvan bilimi ile sair hayvanları ancak o kadar besleyebiliyoruz. Enerjik kilo 600 geliyor, 300 geliyor, 400 geliyor hayvanına bakarak… Bunun karşılığını tığ alamıyoruz, 90 liradan kestirdiğimiz ant 300 kilogram gelse 150 kiloya düşüyor. 150 kilo vücut satmış oluyorsun ancak bire bir efsanevi ayrıksı hayvanları tıpkısı hafta besleyebiliyor etin parasıyla.

Girdi çokça olduğu üzere dirimsel elde edemiyoruz. Hayvanı hayvanla trampa edebiliyoruz… Yani aldığımız parayı yiyecek yatırıyoruz. Onun süresince fiyatlar bize düşük geliyor. 90 liralık az bizim üzere. Biz hayvanımız 110 liraya, 150 liraya kestirmemiz lazım kim biz buradan bire bir dirimsel elde edebilelim ve gayrı ihtiyaçlara kullanabilelim.”

“BİZ DA MALİYETLERİN ERDEMLI OLMASI MAZOTTAN KAYNAKLANIYOR”

Küçükbaş hayvan üreticisi Cesur Altunkaya ise şunları dedi:

“40 yılı aşkındır birlikte hayvancılık yapmaktayım. Bu cet mesleği, babadan oğula gidiyor ve biz bile bitmeme ettiriyoruz. Eksantrik tıpkısı gelişim bulamadığımız için çıktı bile devam ettirmeye çalışacağız.

Hayvancılık amacıyla denilen çoğu öz akıllıcasına değil, hayvancılık maalesef sunu print iştir. Gecen sene 100 ton sırlar aldım 150 bin lira verdim. Bu sene ise 100 ton gizler aldım 450 bin liralık verdim. Yani tek iş görgüsüz değil amma bu maliyetlere rağmen hayvanımız para etmiyor. Et diyorlar çokça efdal, etin tek devir yükselmesini istemiyoruz, elden otun maliyetini düşürsünler. Etin hiçbir devir yükseltilmesini istemiyoruz. Millet, ‘fiyatlar faziletli’ diyorlar. Tıpkı dahi düşünsünler kim ant çuvalı 400 teklik-500 teklik, otun kilosu 3 lira, 4 liralık bize maliyeti yüksek. Bir Vakitler diyorlardı ki, ‘dolar’ şimdi ise bundan bahsedilmiyor. Peki demincek sadece mazot. Tığ dahi maliyetlerin faziletkâr olması mazottan kaynaklanıyor. Katıksız olarak mütezayit nakliye bedeli. Otun genişlik çokça maliyet tarafı mazot.

“GÜDÜCÜ GÖRÜNTÜ OLDU, BİR ÇOBANIN GİDERİ BİZE 10 BİN LİRA. GÜDÜCÜ SIKINTISINDAN OTUMUZU BİÇEMİYORUZ”

Sürücü hayal oldu, aynı çobanın gideri bize 10 bin lira. Sürücü sıkıntısından otumuzu biçemiyoruz tabii olarak… Otu; Kars’ta, Ardahan’dan, Erzurum’dan alıyoruz. Yani eksantrik benzeri şey diyecek husus bulamıyorum. Yemi kabul etme şansımız bulunmayan. Zira kasem çuvalı nerden bakarsan 500 lira. Genişlik iyi yemleme 500 lira, 600 lira. Tonu bize 12 bin teklik ya geliyor ve alma şansımızda namevcut elhak. Yem bizim için çokça tartı.

Nerden bakarsanız ağızotu, duman, samanda 150-200 titrem giderimiz var. 200 tonu 3.5- 4 liradan hesaplasan 500-600 lira mülk yapıyor. Yani dide bizde güçlük. Hayvanımızı satamıyoruz. Yemleme fiyatlarına bakarak hayvanımız para etmiyor.

“DİYARBAKIRDA KESİM YAPILIYOR AMA O ÜSTELIK BİZİ KURTARMIYOR”

Hayvanlarımızı kurbandan, kurbana satıyoruz. Hayvanlarımızı besi yapıyoruz tıpkı zamanda kurbanda satıyoruz. Zaman Zaman dışardan gelen tüccarlara satıyoruz. Açıkçası onlara bile kıymak istemiyoruz zira onlarda sakametli fiyata bizden kabul etmek istiyorlar. Bazan kesime gönderiyoruz, kesim zaten para etmiyor. Geçim yani bugünkü parayla piyasaya bakarsan koca Diyarbakır’da kesiyor 80 liralık civarında. O bile bizi kurtarmıyor, buradan nakliyesi derken o bizi aşıyor. Zaten anne olan taşımalık buradan Diyarbakır’a kuzunun fiyatı nısıf fiyatını düşüyor.”